Don't talk politics and don't throw stones.

Κι όσο πορευόμαστε μέσα σε τούτο το ξεφτιλισμένο ντελίριο
Κράτα μου το χέρι και μην κοιτάς πίσω
-αυτό πάνω απ' όλα-
Μην κοιτάς πίσω. 

When the zeros line up on the twenty-four hour clock.

                                         -The Blue Bird.

 Τις προάλλες αναρωτήθηκες αν τ' ότι γελάω πολύ (συνεχώς) είναι η αντίδρασή μου στην εσωτερική και εξωτερική μαυρίλα και τρόμαξα. 

 Είναι άδικο, μ' ακούς; Άδικο όσο τίποτε άλλο τ' ότι μένεις εδώ, ατρόμητος απ' το δυνητικό έρεβος του μέσα μου και με κοιτάς όπως πάντα. Γιατί στο τέλος θα φοβηθώ εγώ. Και τότε πώς θα διαλαλώ ότι είμαι θαρραλέα; 

When the blues comes calling with its calling card.

 Κάθε φορά που βλέπω τις φλέβες στα χέρια σου μαγνητίζομαι- χαοτισμός πλήρης και εθελούσιος. Κι είσαι ψηλός, τόσο ψηλός που το τέντωμα στ' ακροδάχτυλα δεν αρκεί για να σε φτάσω- ούτε κατά διάνοια. Και λεπτός- σχεδόν αποστεωμένος, μετράω τα κόκκαλά σου σε κάθε άγγιγμα. Θέλω να σε χαζεύω με τις ώρες αλλά δεν μπορώ. Μου λείπεις, μπήκε Φλεβάρης και τα January blues δε λένε να περάσουν.