.20

Μια παράξενη αναταραχή, μια απροσδιόριστη ανησυχία- στα όρια της νοσταλγίας. Κατακλυσμός σκέψεων, απουσία φωτός- η γραφή μου αποσπασματική. Και το φεγγάρι να αρνείται πεισματικά να ανατείλει κόκκινο. Έστω. Αφού οι μακροσκελείς προτάσεις και ο συγκροτημένος λόγος τόσο κατάφωρα με απαρνούνται, θα επενδύσω στην ασυναρτησία. Εμμένοντας στον πόλεμο. Με το παράλογο. 


And then, one day you find ten years have got behind you. No one told you when to run- you missed the starting gun.