[1].
Ενθουσιάστηκες, γέλασες, έπαιξες. Με τη φωτιά. Και η σπίθα έγινε φλόγα, απρόσμενα κι ανέλπιστα, ναι, μα έγινε. Και κάηκες, πάγωσες, κόπηκες, πόνεσες, ούρλιαξες, σφάδαξες, έσπασες σε μύρια θραύσματα. Και σ' έπνιξαν οι λυγμοί σου και η αρμύρα. Μα η ελπίδα δεν έλεγε να σ' εγκαταλείψει. Και ρίχτηκες στ' αγκάθια και σου ξέσκισαν τη σάρκα. Και χώθηκες στους υπονόμους και οι αρουραίοι έφαγαν το πρόσωπό σου. Ε, και;
[2].
Πέθανες για μένα, το κατάλαβες;
[3].
Στο ψυγείο έχω αφήσει
Τρία μήλα
Δύο γιαούρτια
Και τα αισθήματά μου.
[Κάποιος μου πε πως έτσι δε θα γνωρίσω ποτέ τη βρώμα της σήψης.
Α, και δε θα πονάω πια. Τον πίστεψα, μα
-είπε ψέματα.]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου