Γεννιέμαι κάθε μέρα στις εφτά και δεκατρία το πρωί- στις έντεκα και εικοσιένα είμαι πια νεκρή.
Μα εσύ μου λες να βγούμε απόψε ως αργά, να περιμένουμε την ανατολή στα βράχια. Και δεν είναι ότι δε θέλω ούτε ότι σε αποφεύγω-
Είναι ότι ντρέπομαι να ξεψυχήσω μπροστά σου.
kalo
ΑπάντησηΔιαγραφή