Θέλω να κουλουριαστώ στο κρεβάτι- μια μπάλα από δέρμα και μαλλιά
να υψώσω τα σκεπάσματα ως τα αυτιά- κάνει κρύο και τρέμω ολάκερη
να μισοαγκαλιάσω το μαξιλάρι- παρήγορη παρέα και τούτο το χειμώνα
να κλείσω τα μάτια- χωρίς η περίσσια υγρασία να δραπετεύσει στα μάγουλα
και να μην ξαναβγώ από τούτη τη φωλιά- ποτέ, ποτέ, ποτέ.
[Και για πρώτη φορά εδώ και μήνες, δε θέλω να κάνω χώρο και για εσένα κάπου εκεί δίπλα μου.]
Χεχε, συμπάσχω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛούτρινα και αφεψήματα και για σένα, τότε!
ΔιαγραφήΈχει λόγο το φεγγάρι όταν πέφτει. Κείνο γνωρίζει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑιτούμαι άδεια της δημιουργού να χρησιμοποιήσω το κείμενο σε μια μουσική σύνθεση. Δεν θα κοινοποιηθεί το ίδιο το κείμενο, απλώς θα αποτελέσει υλικό προς έμπνευση και επεξεργασία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην έχεις! =)
Διαγραφή(και εννοείται ότι πολύ θα ήθελα να το ακούσω αν το εκτελέσεις κιόλας)